Onder een mooie stralende zon vertrekt de A-groep met een 16-tal renners richting Ittre. Het vertrek verliep 2 aan 2, doch met een stevig tempo. Vanaf Herne werd het tempo wat opgetrokken. Met de ganse groep werd toen mooi en snel afgelost zodat het gemiddelde gedurende vele kilometers rond de 40km/h bleef. Eens op de Edingsesteenweg overgestoken richting Tubize kwam het zware werk al in zicht. Van Braine-le-Château via Ittre naar uiteindelijk Braine-le-Compte werden de sprinters onder ons op de proef gesteld. Deze konden toch stand houden op de soms lange hellingen, mede door het mooie, niet te snelle tempo, dat naar boven werd gefietst. Eens boven op alle hellingen werd direct op de 53 geschakeld om het tempo terug op te drijven. Vanaf Braine-le-Compte richting Hove werd de echte finale al ingezet. Peter was de eerste die het waagde, maar tot 2-maal toe kwam de groep hem terug halen, de eerste keer door het drukke verkeer, en de tweede keer gewoonweg door de strakke tegenwind. Vanaf dan regende het aanvallen. Philip Helmus probeerde op zijn kousevoeten maar alles kwam weer terug. Maar het was wachten tot in Hove richting Silly op de geslepen vos Kris Deurbroeck. Deze gaf op een bepaald moment teken om door te rijden daar het aan het breken was. En ja, met 6 renners waren ze weg. Kris, Peter, de terug sterk rijdende Davy, Nikolas en Alex, en tenslotte de Jorgie. Er werd er gat geslagen dat niet meer toe te rijden was, ook al probeerde Philip Helmus de organisatie erin te krijgen, maar tevergeefs. Op de baan naar Bever werd er gewacht en niet veel later moest de gefrustreerde Philip dan toch ook iets ondernemen. Met 4 renners werd er weggereden, Philip, Peter, Bart en Davy tot op de Herrout waar terug werd gewacht om samen ‘rustig’ naar ons einddoel te fietsen. Een zware, met vele hoogtemeters, stevige rit, maar veruit de mooiste van het seizoen, met dank aan terug Davy Duchau.
