Onder mooie weersomstandigheden trok een groep van 30 man zich om 8u op gang voor dé klassieker van het seizoen! De start was rustig, er werd tot in Lessen mooi 2 aan 2 gereden. Vanaf het rond punt in Lessen werd het tempo lichtjes opgedreven door Fré en Jorgen. Onze sponsor André ging beiden er dan even op wijzen dat de rit nog lang is en dat het ietsje rustiger mocht. Op die manier kon er op de weg naar Ronse nog wat gespeculeerd worden hoe ze het aan de kathedraal zouden aanpakken. Het was pas op de baan van Ronse naar Doornik dat het tempo echt de hoogte in ging. Er werd met een man of 8 goed rondgereden en toen we in Doornik waren hadden sommigen toch de benen al eens gevoeld. In het centrum van Doornik werd door wat getreuzel én door de rode lichten de groep in 3 stukken getrokken. Een 5-tal waaronder Kris Deurbroek, Alex, Geert Godaert, Pol en Peter Huybens waren er op hun kousevoeten vandoor. Eens buiten Doornik waar de grote groep zich terug samensmelte was het vijf-tal al lang niet meer in zicht. Het duurde even voordat de organisatie in de grote groep op gang kwam, maar uiteindelijk begonnen we met een 12-tal goed rond te draaien en is het gemiddelde niet meer onder de 40km/h gezakt, desondanks de tegenwind. Het heeft toch zo’n half uur geduurd vooraleer we de vluchters te pakken hadden, en dat was nog ruimschoots voor de grote sprint in Bon-Secours. Ondankt het nog steeds heel hoge tempo werd er nog geprobeerd om weg te rijden, maar tevergeefs, het moest en het zou uitdraaien op een massasprint.
Op de lange, rechts baan naar de kathedraal zat de wind ook niet echt mee, integendeel zelfs. De hele hoge snelheid die normaal zo’n sprint moet inleiden kwam er dan ook niet echt uit. Het waren uiteindelijk een hoop stervende zwanen die met dikke, uitgetelde benen aan de voet van de sprint bergop aankwamen en diegenen die zich heel goed hadden weten te verstoppen konden nog een sprintje naar boven trekken. Onze Cav was op weg naar zijn zoveelste overwinning daar, ware het niet dat hele sterke Davy Duchau hem nog overging en met overmacht won. En vergeten we ook niet de hele sterke presatie van onze B-renner Kris Kiekens met een mooie derde plaats. Bon-Secours werd uiteindelijk bereikt met een gemiddelde van 36km/h. Goed gereden mannen!
Met een lekker stukje taart en wat Ice Tea’s kon dan de sprint geanalyseerd worden, en na het trekken van de foto’s van groep en podium, trokken we ons terug op gang voor de terugrit. Die verliep in het begin terug heel rustig, maar eens het zuur uit de benen was weggetrokken werd het tempo terug opgevoerd. Via een kleine parcours wijziging in Silly bereikten we uiteindelijk na 153km het Oudenbergshof. Einde van een mooie klassieker.
