Omdat onze collega’s van de A-ploeg telkens geklopt werden in het aantal kilometers hadden enkele dappere strijders van de A-ploeg het aangedurft om de uitdaging aan te gaan om met ons mee te rijden tijdens een bijna 100 kilometer rit die werd georganiseerd door Stephan Van Oppens.
En ja, Stephan wist uit ervaring (hij rijdt al enkele weken met ons mee om zich voor te bereiden op ‘el classico’) dat wij wel van hoogtemeters houden (in tegenstelling tot onze A-ploeg đŸ™‚ ) wat met zich meebracht dat we ongeveer 800 hoogtemeters mochten verwerken.
Iedereen heeft ,mede dankzij Anthony Van De Maele die zich goed had voorbereid op deze rit via een triathlon in Lanzarotte, deze rit kunnen overwinnen. Zijn sterke hand zorgde ervoor dat in de beginfase de achterblijvers een duwtje in de rug kregen op de ietswat stijle helling.
Na deze moeizame start ging het tempo flink de hoogte in en kwamen we ongeveer in het midden van de rit (na kort op elkaar twee lekke banden en opnieuw weer veel medewerking om elkaar uit de nood te helpen) onze A-ploeg tegen die het zwaar te verduren hadden.
Vanaf Ath werd het tempo dan bepaald door Andy en nog enkele andere sterke boys om ons gemiddelde tot boven de 30/km uur te brengen. De finale was voor velen net iets te veel (waaronder ook ondergetekende) en werd gewonnen door de onklopbare André die zich goed had kunnen wegsteken tijdens de rit.
Deze rit heeft ons veel kunnen vertellen over ‘el classico Valenciennes’ van volgende week zondag. Den cav heeft er de benen voor maar zoekt nog zijn treintje, Eric heeft er de benen voor maar rijdt volledig in het zwart, AndrĂ© kan het afmaken in de sprint maar mag zich niet wegsteken en voor de anderen … trainen, trainen en nog eens trainen want de finale richting de kathedraal is onverbiddelijk voor niet getrainde renners.
Hopelijk zal zondag iedereen op post zijn net zoals de zon en de rijsttaartjes.
