Boejong (26/05 – 28/05)
Bouillon is een stad in de provincie Luxemburg alom gekend door de middeleeuwse burcht van Godfried van Bouillon. Soit, tot hier toe enige korte culturele duiding en nu over naar de essentie, de 3-daagse!
Dag 1: Plat.
De organisatoren stelden voor om 8u stipt af te spreken aan elektro De Roeve voor incheck bagage en het nemen van persfoto’s. Op die manier konden we om 8u30 stipt te vertrekken voor een tocht van naar schatting 180 à 200km. Laat ons wel verstaan, “stipt” is een relatief begrip 😉
De tocht werd ingezet richting Mons om van daaruit via Chimay naar Bouillon te fietsen. Dit was alvast het idee maar we volgden vol vertrouwen Enrico Gasparotto die z’n gps dagen op voorhand ingesteld had. Misschien net iets te veel op voorhand want met nog een goeie 60km voor de boeg viel hij plat, en Enrico mee. De eerste 150km met daarin, volgens wielertoeristennormen, al een paar serieuze cols begonnen namelijk hun sporen na te laten. Hier en daar werd al eens naar de volgauto aka camionette gegrepen voor… advies van de sportbestuurder aka Norre 😉 Na enkele tussenstops zaten we snel weer de goeie weg op en kon de finale van de eerste rit ingezet worden. Wilhelmus had op een goeie 20km van de meet de beslissende demarrage ingezet. Sprongen nog mee met de beslissende groep: Boecksken, George, Boey en ikzelf. Het vele kopwerk begon door te wegen bij George, hij moest een gaatje laten en Boey en ik waren gezien. De vogel was gaan vliegen en Wilhelmus kreeg de overwinning cadeau. Op een kleine 10min kwam het peleton aangebold onder gesleur van Cosn en Geertjen. Volgens geruchten was het peloton wel een aantal keer opgehouden door lekke banden wat een aannemelijke verklaring leek voor de opgelopen achterstand. Aan het hotel aangekomen, werden de fietsen op zolder gezet en de spullen uitgeladen. Na een verfrissende douche konden we genieten van een welverdiend aperitief.
Aan tafel zat de sfeer er onmiddellijk in en stelde André voor om volgend jaar bij hem in Knokke-Heist op 3 daagse te komen. Staat genoteerd. Na het diner werd besloten nog even de stad in te trekken voor een klein degustief. Teamspirit ten top, niemand aarzelde om te volgen. En de sfeer zat er nog steeds dik in. Omdat het die avond net de finale van het eurovisie songfestival was en enkele verwoede fans in de groep zaten besloten zij de finale te gaan volgen in een plaatselijk pitazaak terwijl anderen onder de wol kropen.
Conclusie: dag 1 = dik geslaagd!
Dag 2: Missie “stopt ermee, lotj er mij uitttttttt”
Dag twee begon in mineur. André was namelijk opgeroepen om een tv te gaan leveren aan zee en hij sprong op de fiets om in z’n eentje dik 100km richting huiswaarts te fietsen waar Marleen hem tegemoet kwam. Helaas moest hij de groep achterlaten en schoof hij de clubkas door aan Eddy, die deze op zijn beurt doorschoof aan Boecksken. En toen waren ze nog met 12. Een klein geluk bij een ongeluk want in de namiddag stond een kajaktocht op het programma en op die manier konden we 6 tweepersoonskajaks huren. Maar zover waren we nog niet. De geplande voormiddagrit werd na overleg vervangen door een verkennende wandeling in de stad. Eens de brug over besloten we de lokale gastronomie beter te leren kennen en waar kon dat beter dan op een zonnig terras. De zon draaide, wij volgden naar de andere kant van de straat waar we onze excursie verder zetten. Nu we Bouillon helemaal verkend hadden waren we klaar voor actie, 15km kajakken tot Poupehan! Teams per 2 waren als volgt ingedeeld; Geertjen & Boecksken, Roecksken & Chesn, Wilhelmus & Norre, Enrico & Eddy, Boey & Cosn, George & ikzelf. Nog geen 2min onderweg en we hadden een Titanic scenario, man over boord, schip aka kajak gezonken. De toon was gezet. Stralende zon en warme temperaturen nodigden natuurlijk uit tot waterpret. Niemand bleef gespaard en de één had al wat meer watervrees dan de ander.
Hoewel het codewoord “stopt ermee, lotj er mij uitttttttt” niet door iedereen gekend was haalde iedereen veilig de finish. De clubkampioenen kajakvaren waren Enrico (zonder gps) en Eddy. Om te voorkomen dat deze titel voor jaren behouden blijft werd gedacht aan een jaarlijkse traditie op de Dender. Strak plan! : -) Eens terug op hotel hielden we de cadans van de avond voordien aan. Aperitiefken genieten om verloren vocht aan te vullen, 4 gangen avondmaal en nadien staken we nog eens de brug over om het het nodige vocht op te nemen voor de terugrit van de volgende dag. Er stond ons nog 200km huiswaarts op het programma.
Conclusie: dag 2 = meer dan dik geslaagd!
Dag 3: Finalleken Viane?
7u ontbijt (zonder gesneden broden) was de afspraak en dat voelde aan als zeer vroeg. Behalve voor Boey die de avond voordien niet mee was gaan degustieven en zich volledig wou opladen voor de finale sprint van de laatste dag. En misschien was dit wel de juiste beslissing. Nadat alles ingeladen was en we afscheid genomen hadden van onze bevriende club uit Sint-Truiden, en Gisele, verlieten we Bouillon.
Er werd ons onmiddellijk een pittige klim (col eerste categorie in wielertoeristennormen) van een goeie 3km voorgeschoteld en de benen waren direct opgewarmd. Hoewel, bij zo’n mooi zonnig weertje hoef je opwarming niet letterlijk te nemen. Het idee was dezelfde weg terug te nemen maar na een paar kilometer weken we hiervan af om nog wat bij te trainen. De hoogtemeters volgden elkaar snel op! Het uitzicht op de top was steeds de moeite. Tegen het middaguur hielden we even een stop voor de lunch in Philippeville om van daaruit door te rijden via Beaumont naar Mons. Vanaf Mons kon je de spanning voelen want een paar leden waren extra gemotiveerd om met de overwinning te gaan lopen. De ene aanval volgde de andere al snel op maar door tegenwind geraakte uiteindelijk niemand weg. Een massasprint zou het worden! Hoe deze precies verliep kan ik niet meer in detail navertellen maar ik zag enkel Boecksken en Boey (met de armen in de lucht) voor mij over de meet bollen. Iedereen was zo diep gegaan dat verfrissing niet alleen welkom was maar levensnoodzakelijk werd! Voor het inzetten van de eindklim richting Oudenbergshof werd nog een laatste bevoorrading gehouden in “Den Ezel”. Even later bracht ons carbonnen ros ons richting terras Oudenbergshof waar familie en vrienden ons stonden op te wachten. Van een warm onthaal gesproken.
Conclusie: dag 3 = dikker dan dikst geslaagd!
Hardrijders van dienst:
Enrico Gasparotto = Eric De Ryst
Boecksken = Peter De Boeck
Geertjen = Geert Godaert
Cosn aka De Reus van den Efteling = Stephan Van Oppens
Boey = Olivier Boeykens
Chesn = Robby Duquesne
André = André De Roeve
Eddy = Eddy Nijst
Wilhelmus = Philippe Helmus
Roecksken = Pascal De Roeck
George = Jorgen Haelterman
Ikzelf = Anthony Van de Maele
Sportbestuurder:
Norre = Kurt De Norre
Slotwoord:
Als nieuw lid werd ik op het laatste moment aangeduid om een verslag te maken. Dus even ter verduidelijking, als ik iets of iemand vergeet is dit helemaal niet de bedoeling.
En de afwezigen hebben ongelijk. Dit kan ik absoluut bekrachtigen. Want hoewel “de kilometers” de meest voorkomende reden was om niet mee te gaan op 3 daagse, draait zo’n uitstap helemaal niet om het aantal kilometers of hoogtemeters maar wel om kameraadschap en plezier!
Tot zondag, tot WRT De Roeve!
Anthony Van De Maele
Klik hier voor meer foto’s.
Bedankt Anthony voor dit mooie verslag van onze uitstap.
Wij vonden het allemaal zeer tof dat je als kersvers lid bent meegegaan.
Enerzijds omdat je achteraf dit verslag hebt willen schrijven, maar anderzijds (en belangrijker) omdat je een tof lid bent en verdomme nog goed kunt fietsen ook.
Hopelijk zet dit anderen aan om volgend jaar ook eens mee te gaan op 3-daagse.
Doe zo voort Anthony en tot zondag…
P.S. onze club is zeer tevreden over alle nieuwe leden die er dit jaar al zijn bijgekomen,
allemaal goeie kerels en ze kunnen allemaal ferm fietsen. De anciens zullen binnenkort op hun goede moeten zijn hoor.
Merci Anthony : eindelijk krijgen de thuisblijvers eens een “”mooi deftig verslag” van de hilarische uitstappen van “deroeveboys”
Mooi verslag Anthony!!
Vooral ook omdat je het hebt meegemaakt als nieuw lid en direct zin had om mee te gaan
op 3-daagse.
Ikzelf en al de anderen vonden het tof dat je er ook hebt van genoten.
Nogmaals een bewijs dat de afwezigen ongelijk hadden.
Wij blijven hopen om het aantal toch een beetje te kunnen opkrikken.
Tot de volgende rit !